Trust Yourself At First

Hou vol hou vast er is altijd nog mijn arm die om je heen past en mijn schouder die je recht houdt al is het maar voor even ~blof

Welkom op mijn blog

Ik ben altijd veel bezig met fotograferen, alles wat ik zie en waar ik van denk daar kan ik een foto van maken die ik dan ook. Ik ben daarom ook graag buiten te vinden in het bos of ergens aan een mooi plekje langs de kant van het water. Verder hou ik me graag bezig met gedichten, citaten, quotes, wijsheden en speuken. Vooral Nederlandse spreken mij aan. Nederlandse liedjs spreken mij daarom ook aan, zoals de teksten van blof. 

Jij bent belangrijk

Op mijn blog zul je vooral veel fotografie, quotes, citaten, gedichten, spreuken en wijsheden vinden. Ik zal afentoe zelf ook wat te schrijven hebben. Ik ben deze blog begonnen om andere een beetje hoop te geven als ze even niet meer weten hoe of wat. Ik pak altijd weer een beetje hoop uit zulke korte teksten, gedichten of muziek. Ik ben er nog lang niet, maar ik leer met de dag steeds meer. Soms moet je, jezelf niet vergeten en op de eerste plek zetten. Gewoon even kijken van wat jij nu wilt, en niet wat een ander wilt. Het klinkt misschien egoïstisch, maar dat is het echt niet. We moeten dingen accepteren die we niet kunnen veranderen, maar verander ook dingen die je niet kunt accepteren. Soms klimmen er erg langzaam omhoog en als we er dan bijna zijn vallen we weer keihard naar beneden, maar leer dan dat, dat nou eenmaal bij het leven hoort.

We maken dingen mee die we niet willen meemaken, maar blijf er niet te lang mee hangen, maar denk aan de dingen die je mee mocht maken die je nooit meer zult vergeten al die leuke dingen. We verliezen mensen/dingen die we niet willen verliezen, maar het hoort erbij, vergeet nooit hoe moeilijk je het ook hebt, hoe alleen je, je ook voelt, je er nooit alleen voor zal staan.. Je kan soms denken dat niemand je begrijpt, dat niemand er voor je is, maar diep van binnen weet je altijd wel een persoon waar je terecht kan. Maar soms wil je niet naar iemand toe, je wilt niet dat diegene zich zorgen gaat maken, of je bent bang voor wat er daarna allemaal komen gaat.

Hoe ver je ook in die donkere tunnel zit waar geen eind aan lijk te komen, blijf geloven en hopen dat je ooit op een dag dat stukje licht zult zien van het einde van de tunnel, hoe ver het dan ook is dat weet je niet, maar weet dan dat je op de goede weg bent. Zolang je iedere dag meer weer een klein stukje verder bent dan gisteren. Stilstaan is niet erg als je maar niet achteruit gaat. neem soms even tijd voor jezelf om alles op een rijtje te zetten en te kijken waar je het voor doet, geloof niet in die negatieve gedachtes die steed maar weer door je hoofd gaan, ze zijn niet de waarheid, want jij kan het en je bent het waard !!